11 apr Schuldenaar moet maximale verdiencapaciteit kunnen aantonen
Als een schuldenaar zijn schuldeisers wil ‘dwingen’ akkoord te gaan met zijn saneringsvoorstel, moet zijn voldaan aan enkele strikte voorwaarden. Zo moet het saneringsakkoord goed zijn gedocumenteerd en moet de schuldenaar zoveel mogelijk verdienen om zijn schulden af te betalen.
Een man heeft grote schulden opgebouwd, ruim zes ton. Er zijn negen schuldeisers, waaronder zijn ex-vrouw. Met een schuldhulpbureau stelt hij een schuldregeling (saneringsakkoord) op. De man wil preferente schuldeisers 7,72% van hun vordering terugbetalen en gewone schuldeisers 3,86%. Als ze dat accepteren, moet de rest van de schulden worden kwijtgescholden. Uiteindelijk gaat iedereen akkoord, behalve de ex-vrouw. Zij krijgt nog bijna € 9.000 van hem, als achterstallige kinderalimentatie.
Dwangakkoord
De man verzoekt de rechtbank Den Haag zijn ex-vrouw te dwingen mee te werken aan de schuldregeling. Hij stelt dat hij al het mogelijke heeft gedaan om dit percentage aan zijn schuldeisers aan te bieden, meer zit er niet in.
Schuldbemiddeling
De rechtbank wijst een verzoek tot oplegging van een dwangakkoord toe als is voldaan aan twee wettelijke voorwaarden. Eerst moet de rechtbank vaststellen dat de schuldbemiddeling op de juiste wijze is uitgevoerd door een daartoe bevoegde instantie. Ook moet de rechtbank vaststellen dat het onredelijk is dat, in dit geval, de ex-vrouw weigert in te stemmen met de aangeboden schuldregeling. Deze schuldbemiddeling is uitgevoerd door een deskundig en onafhankelijk bureau. Toch, stelt de rechtbank, is het voorstel onvoldoende gedocumenteerd.
Akkoord niet uitvoerbaar
De man heeft de rechtbank verzocht om zijn ex-vrouw te dwingen akkoord te gaan met het aanbod. In de tussentijd is de dochter, voor wie de kinderalimentatie bedoeld was, meerderjarig geworden. Vanaf de dag dat zij 18 werd, heeft zij een zelfstandige aanspraak op deze bijdrage. Zij had als alimentatiegerechtigde in deze verzoekschriftprocedure moeten worden betrokken, wat niet is gebeurd. De man had haar geen aanbod gedaan en heeft de rechtbank niet verzocht haar te dwingen akkoord te gaan. Daarmee is zij als schuldeiser buiten het akkoord gehouden. Andere schuldeisers wisten waarschijnlijk niet dat deze dochter dus aanspraak kan maken op volledige betaling van haar vordering, terwijl zij genoegen moeten nemen met een gering percentage. Volgens de rechtbank is het voorstel daarmee onvoldoende goed en betrouwbaar gedocumenteerd en dus is het niet uitvoerbaar.
Jaaromzet
Dat is het ook om een andere reden. Het voorstel is gebaseerd op basis van het inkomen van de man als zelfstandig ondernemer. Zijn jaaromzet is € 44.200. Hij heeft één opdrachtgever voor wie hij 40 uur per week werkt, tegen een uurtarief van € 20. Om die jaaromzet te behalen zou de man 55,25 weken per jaar voor deze opdrachtgever moeten werken. Dit behoeft toelichting, maar die heeft hij niet kunnen geven.
Maximale verdiencapaciteit
De rechtbank kan het dwangakkoord opleggen wanneer de weigering van de schuldeiser onredelijk is. Daarvoor moet de rechtbank de belangen van alle betrokkenen afwegen. De schuldeisers moeten ervan uit kunnen gaan dat het aanbod dat aan hen is gedaan een (financieel) maximaal haalbaar voorstel is. Maar het uurtarief van de man is waarschijnlijk niet marktconform (te laag). En met zijn ruime werkervaring zou hij in loondienst een hoger inkomen kunnen verdienen. Het saneringsvoorstel is dus niet gebaseerd op de maximale verdiencapaciteit van de man. Nu het voorstel ook daarmee niet goed is gedocumenteerd, wijst de rechtbank het verzoek tot het opleggen van het dwangakkoord af.